Bir şeyi yememem gerektiğini düşündükçe canım daha çok yemek istiyor. Eğer siz de böyle hissediyorsanız yalnız değilsiniz. Çünkü yasaklanan her şey bir süre sonra ödül gibi görünmeye başlar. Diyette ödül-ceza sistemi ve "cheat day" taktiği bu yüzden işe yaramaz.

İşte tam da burada crowding out yaklaşımı devreye giriyor. Yani "onu yeme" demek yerine "bunu daha çok ye" demek. Tatlıyı bırakmak yerine her gün bir porsiyon mevsim meyvesi yerim. Pilavı kesmek yerine öğünlerime sebze yemeği ve salata hazırlarım. Abur cuburu azaltmak yerine ara öğünüme süt veya yoğurt eklerim. Çay, kahve içme demek yerine rezene, ıhlamur gibi bitki çaylarını günde iki kez içerim.

Su içmeyi unutuyorum demek yerine her sabah, her öğünden önce ve gece uyumadan önce su içerim. Geceleri atıştırmak yasak demek yerine her akşam bir saat yürüyüş yapar ya da bir aktivite planlarım. Yani "onu yememeliyim" demek yerine "bunu daha çok yerim." Bir şeyleri yasaklamak yerine, iyi hissettiren alışkanlıklara yer açabiliriz.